Stokrozen zijn echte cottage planten. Op iedere boerderij, in iedere kasteeltuin, voor iedere gevel vind je in Engeland stokrozen. Ze maken dan ook deel uit van mijn lievelingsplanten.
Ik kweek ze altijd op uit zaad. Het zaad breng ik mee vanuit Engeland omdat ze daar, volgens mij, de beste kwaliteit hebben. Ik zaai altijd ter plaatse in augustus of september als de grond nog warm is. Ik zaai elk jaar want de stokroos is tweejarig. Door elk jaar te zaaien heb je altijd bloei. Indien je dat niet doet, heb je maar om de 2 jaar bloeiende planten.
Soms heb ik hele hoge stokrozen, soms wat minder maar de bloei is altijd uitbundig en lang. Zie hier het verschil in hoogte bij sommige stokrozen.
Stokroos september 2019Stokroos juni 2020
De Latijnse naam is Alcea.
Deze plant is zeer geschikt voor ‘de tuin op het zuiden’. Verlangt een zonnige, warme plek op niet te arme grond en buiten de schaduwzone van bomen en heesters. Ze kan gebruikt worden als borderplant, want ze laat zich eenvoudig combineren. Deze plant heeft in de winter bescherming nodig tegen overvloedige regen en sneeuw. In de zomer moet u ervoor waken dat ze niet uitdroogt. Het is een opvallende plant, die ook als solitair te gebruiken is.
Alhoewel je in bijna alle tuinboeken de raad krijgt om stokrozen achteraan in de border te gebruiken, gezien hun hoogte, gebruik ik ze altijd vooraan. Dit geeft elk jaar een mooi spektakel dat ook vanuit het raam van de living te bewonderen is. Wat heel veel deugd doet op regenachtige dagen als ik niet in de tuin kan zitten of werken. Ik bekijk ze dan ook meer dan eens per dag !
Phloxen zijn zeer dankbare planten. Je hebt er in talloze kleuren. De mijne zijn wit; dat geeft wat extra elan in een tuin. Dat maakt de donkerste hoekjes weer charmant en lichtgevend.
Phloxen zijn tamelijk probleemloos. Op het einde van de bloei kunnen ze last krijgen van meeldauw. Je kan ook een leuke methode toepassen om de bloei te spreiden : als ze bijna in bloei zijn, knip je een deel van de planten terug tot op de helft. Zo worden ze gestimuleerd om te bloeien maar ze zullen later bloeien dan de degenen die niet zijn terug geknipt.
Twee ziekten komen veel voor bij de phlox. Allereerst aaltjes, als de plant hierdoor is aangetast zit er maar één ding op: meteen rooien en in de container er mee. Wacht vervolgens minstens 2 seizoen voor je weer nieuwe phloxen op dezelfde plek plant. Aaltjes zijn wormpjes die in de grond leven en de wortels aantasten. Aaltjes verplaatsen zich nauwelijks en daarom treedt deze ziekte ook slechts zeer plaatselijk op. Op de plant zie je “ valplekken”. Een tweede ziekte is meeldauw. Meeldauw kun je herkennen aan een witte aanslag verspreid over het blad die niet vanzelf weggaat. In eerste instantie zal meeldauw de groei afremmen, de plant misvormen of vergelen. Bij ernstige aantasting zal de plant afsterven. Meeldauw kan bestreden worden met sluitzwavel.
Phloxen breiden zich heel snel uit. Ik heb ze al driemaal uitgedund. De laatste keer heb ik een deel verplant in een ander stuk van de tuin, een nieuwe border die ik had gemaakt. Ze doen het daar heel prima zoals onderstaande foto bewijst. Verplant in het najaar van 2018.
verplant september 2018bloei 2020
Hier zijn ze ook al aan een opmars bezig. Het zal niet lang meer duren of ik moet die ook uitdunnen en verplanten of weggeven aan tuinvrienden.
Mijn lelie is lelie Stargazer, een welbekende lelie en een prachtige soort.
Mijn lelie staat in een ondiepe pot maar dikwijls lees je dat lelies zelfs tot 15 cm diep mogen geplant worden. De mijne staat in een pot omdat dit veel voordelen biedt. Zo kan je na de bloei, als je nog enkel stelen hebt, de pot gemakkelijk weg zetten op een onopvallende plaats in de tuin. Het is belangrijk het loof op een natuurlijke manier te laten afsterven, de plant stopt dan de energie in het maken van nieuwe bijbolletjes of broedbollen die ontstaan naast de oorspronkelijke bol. Die kan je eventueel opkweken tot nieuwe lelies. Ik laat die van mijn lelie zitten en krijg zo altijd maar weer nieuwe nazaten. In de winter laat ik de pot op een beschermde plaats staan en geef die pas een plaats in de tuin in de zon als de eerste bladen tevoorschijn komen.
Vorig jaar tijdens de hittegolf waren de bloemen enorm snel afgestorven.
Dit jaar, 2020, verloopt alles beter. Er zijn perioden van zon en perioden van regen zo blijft de lelie het goed doen. Tijdens de bloeiperiode geef ik ook vloeibare meststof.
Je moet de lelie wel ondersteunen want ze zijn zeer gevoelig voor wind. Ze kunnen ook topzwaar worden en knakken. Ik doe dat meestal met een aantal steunstokken. Je kan ook rond steunmateriaal kopen en al heel vroeg de stelen in de ring leiden.
steunmateriaal maar met een andere plant
Vertaald uit het Engels-Lilium ‘Stargazer’ is een hybride lelie van de ‘Oriental group’. Oosterse lelies staan bekend om hun geurige parfum en bloeien midden tot laat in de zomer. Stargazers zijn gemakkelijk te kweken en doen het het beste in de volle zon. (Wikipedia)
Jaren geleden, meer bepaald in 2009, kreeg ik een kleine agapanthus cadeau. Hij stond in bloei toen ik die op 30 juni in handen kreeg.
Ik heb die enorm gekoesterd. Gedurende de jaren heb ik geleerd hoe deze plant te behandelen, aangezien dit een niet-winterharde variatie betreft. Toen het nog een kleine plant was, zette ik die in de winter in de winterberging. Maar de agapanthus is een sterke groeier en gedurende al die jaren heb ik de plant al verschillende keren moeten verpotten, zie hieronder.
De plant was in haar nopjes.
Elk jaar wordt ze goed bemest met koemest in het voorjaar. Tijdens haar groeiseizoen krijgt ze ook nog eens vloeibare meststof. Bij warm weer krijgt ze elke dag water. Ze staat ook in de volle zon (middagzon). Ze is me dan ook zeer dankbaar en geeft volop bloemen, zie hieronder de minste en de meeste bloemen.
JULI-AGANPANTHUS IN BLOEI
Waarom dat verschil is me nog niet helemaal duidelijk maar ik denk dat het te maken heeft met het aantal uren zon.
Tijdens de herfst en de winter blijft de plant buiten staan, weliswaar als er geen vorst is of zeer weinig. Ik heb ontdekt dat de plant toch -2 kan verdragen. Als er strenge vorst komt, zet ik ze binnen of dek ik ze af met veel vliesdoek. Ik had ze éénmaal binnen gezet gedurende de ganse winter en geen water gegeven maar ze was zo erg uitgedroogd en de bloei bleef daardoor zo lang uit dat ik dat nooit meer herhaald heb.
Zo heb ik ook met deze plant leren leven en dit heeft me tot nu toe schitterende resultaten opgebracht.
Vorig jaar heb ik de zaden van de bloem gezaaid, binnen gezet op de vensterbank boven de centrale verwarming en tot mijn grote verwondering is mijn experiment geslaagd. In mei heb ik ze dan uitgeplant in een pot en ze worden groter. Wanneer ze ooit bloemen zullen krijgen, is nog een groot raadsel. Sommige tuiniers schrijven dat het tot 5 jaar kan duren vooraleer de zaailingen bloemen krijgen. Geduld is een mooie zaak !
Werkwijze
Zaaien onder glas van februari tot mei. Met een laagje goede zaaigrond afdekken en licht aandrukken. Goed vochtig houden. Temperatuur ± 15°C. Na opkomst verspenen en verder opkweken in serre of broeibak. Het volgend voorjaar de planten laten acclimatiseren alvorens ze definitief in grotere potten uit te planten. Regelmatig vloeibare mest toedienen.
Dit jaar kocht ik ook een witte agapanthus, opgekweekt uit zaad, die bloeit nog niet. Of er bloemen zullen komen ? Ook dit is een raadsel.
Sommige planten bloeiden al in juni of deden een aanzet om te bloeien. Wat in juni nog in knop stond, laat nu zijn intense schoonheid zien. 3 hosta’s staan volop in bloei, die staan allemaal in pot omwille van de slakken. Ik doe dan ook nog eens kopertape rond de pot zodat de slakken niet naar omhoog kunnen klimmen, zo blijven mijn hosta’s tamelijk gaaf. De hortensia en de hibiscus staan naast elkaar en hebben bijna allebei een opgaande paarse kleur wat een mooi plaatje oplevert. De pelargonium doet het fantastisch en eronder staat een agapanthus in bloei. Die staat ook heel leuk. De daglelies produceren aan de lopende band. De uitgebloeide bloemen verwijderen, bevordert de verdere bloei. Dat is een kwestie van dagelijks opvolgen. Zie foto hieronder
De petunia’s bloeien onverstoord verder; evenals de stokroos. Zie foto hieronder
De aardbeien blijven geven en het is binnenkort de beurt aan de frambozen. De lelie Stargazer staat op springen en zal binnenkort zijn uitzonderlijke schoonheid laten zien maar dat is dan voor augustus.
In mijn tuin staat Lathyrus latifolius, dat is een vaste plant dus niet een plant die je elk jaar opnieuw moet zaaien. Bij sommige reukerwten is dat zo.
Ondanks haar mooie naam, reukerwt, is mijn vaste plant geen welriekende soort. Dat is de lathyrus odoratus. Jammer genoeg had ik in het begin van mijn tuincarrière nog niet zoveel expertise en beperkte het kiezen van planten zich tot tuincatalogi zoals die van Bakker. Ik koos dan ook veel op basis van de mooie plaatjes. Die tijd is al lang voorbij, vandaag zou ik waarschijnlijk de lathyrus latifolius niet meer kopen, alhoewel….
De bloemen staan solitair of in trossen. Afhankelijk van de soort kunnen ze blauw, roze, violet, rood, witachtig of geel van kleur zijn.
De vruchten zijn twee– of meerzadige peulvruchten met daarin afgeplatte, op erwten gelijkende zaden. Bij sommige soorten zijn de vruchten oneetbaar doordat ze gifstoffen bevatten. Bij rijping drogen de vruchten in waarna de peul in tweeën splijt en de zaden tevoorschijn komen. Sommige soorten vermenigvuldigen zich ook door middel van ondergrondse uitlopers. (overgenomen uit Wikipedia)
Deze plant is zeer sterk en moet dan ook zeer goed ondersteund worden. Ik heb gedurende de jaren verschillende technieken uitgeprobeerd : een vastgemaakt klimrek aan de muur (de plant trok het rek gewoon van de muur af), grote takken van bomen (was niet sterk genoeg), bamboestokken als wigwam (de plant trok de stokken, als ze niet diep genoeg zaten in de grond, gewoon omver) en tenslotte een obelisk langs waar ik de ranken zeer goed kan leiden. Nu gebruik ik een combinatie van technieken, enerzijds de obelisk, anderzijds de wigwam en een bamboerek. De planten worden zeer sterk aangebonden dat ze niet weg kunnen. Sommigen laten de plant gewoon los over de bodem liggen maar dat vind ik maar wat rommelig. Je kan natuurlijk al heel vroeg beginnen met toppen van de zijscheuten om er zo voor te zorgen dat ze niet te groot worden. Sommigen kweken haar ook als kuipplant maar dan zijn het de soorten die gezaaid worden. Dan kan je zelf een ondersteuning maken door takken samen te binden of steunmateriaal kopen zoals een wilgen wigwam of obelisk, die zeer mooi en rustiek oogt; alhoewel als lathyrus in bloei staat, zie je het steunmateriaal toch niet meer.
Hieronder vind je foto’s van de verschillende technieken.
obelisk
obelisk en wigwam
bamboerek
berkentakken
rechthoekig bamboerek
bamboerek
Het is een zeer mooie plant die enorm veel bloemen geeft. Je moet ze heel veel “deadheaden” zodat ze geen zaad kan produceren. Eens ze zaad produceert, stopt de bloei. En dat is heel jammer. Als je deze plant voor de erwten wil kweken dan wens je natuurlijk geen bloemen. Maar in de siertuin komt ze mooi tot haar recht en ik laat ze dan ook geen zaad produceren. Ik laat de laatste peulen er alleen aan zitten als het bijna winter is. Maar in de meeste gevallen stopt Lathyrus spontaan met bloeien in het begin van oktober. Wat er dan nog aanzit, laat ik zitten als bescherming voor de ondergrondse wortels.
Tijdens de bloei geef ik haar dezelfde voeding als de kuipplanten. Dikwijls gebruik ik tomatenmeststof omdat die ook zeer geschikt is voor kuipplanten. Daar zit veel kalium in die zorgt voor veel bloemvorming.
Lathyrus staat graag in combinatie van rozen.
Ze moet constant geplukt worden om zo voor meer bloemen te zorgen. Dat maakt dat je huis, tijdens haar bloeiperiode, steeds vol staat met vaasjes met de leuke bloemen. Zie hieronder
Ik kweek nu al sinds 2017 aardbeien in potten. Ik ben begonnen met een 7-tal plantjes. Ik heb nu 5 planten in pot en 2 grote bakken, zie hieronder de foto’s.
Dit jaar is tot nu toe het beste jaar qua opbrengst. Ik heb tot vandaag al driemaal kunnen oogsten.
Eerste oogst is de foto rechts
Ik geef de plantjes veel water bij warm weer en van zodra de bloemen verschijnen ook meststof om de vruchten een goede start te geven. Ze staan allemaal in de zon, uitgezonderd de grote bak in halfschaduw maar ook daar heb ik een mooie oogst. In de bak leg ik worteldoek tussen de plantjes om rotting van het fruit tegen te gaan. Van zodra het fruit rood wordt, span ik een net over de potten en de bak om te voorkomen dat de vogels ermee weg zijn. Het net goed aanspannen want vogels zijn ook niet dom en vinden anders wel een gaatje om aan hun geliefkoosd hapje te geraken. Dit gebeurde het eerste jaar toen ik nog niet veel ervaring had. Smullen was er dat jaar niet bij, jammer, maar al doende leert men.
Ik heb de planten al kunnen vermeerderen door de uitlopers. Ik laat de uitlopers pas staan nadat er geen vruchten meer komen. Anders gebruikt de plant te veel energie om uitlopers te maken en geen energie voor het fruit. Het afleggen van de uitlopers is zeer gemakkelijk : je plaatst de uitloper in een pot met aarde, verzwaart dit een beetje met een steen en laat de natuur zijn werk doen. Eens ze genoeg geworteld zijn, kan de steen verwijderd worden en kan de plant van de moederplant gekoppeld worden. Zo heb je weer nieuwe plantjes. Die ik dan uitdeel aan de buren die nu ook genieten van de zoete vruchten.
In de winter blijven ze buiten staan maar ik bescherm ze bij vorst. Ik leg er vliesdoek over. Ook de nieuwe jonge plantjes blijven nog wat in de buurt van hun ouders staan en worden ook beschermd.
Volgens wat ik zo overal lees, zouden aardbeienplanten maar een jaar of drie meegaan en dan moet je ze op de composthoop gooien. Wait and see. Ik ga kijken of ze volgend jaar nog presteren, leg voor de zekerheid een paar uitlopers af zodat ik zeker jonge plantjes heb en ondertussen smul ik verder….
TUINBLOG 